Her?ey Büyürken Oldu

Elimden ba?ka türlüsü gelmiyor; dilim, kendimin etraf?nda dönüyor. Ço?u insan kendisini elde var bir gördü?ünden, ayr?ca ‘bir ?ey’ oluyor veya ‘bir ?ey’ yap?yor. Bu mümkün mü bilmiyorum. Ki?i olmadan bir ?ey olabilir veya bir ?ey yapabilir mi? Bir ?ey olmak veya bir ?ey yapmak ‘yüklem’dir. Peki, özne olmadan yüklem olur mu? Biraz zor diyorum. Bu yüzden, benden geriye ?u cümle kals?n derim: "Ömrüm kendimi kurmakla geçti; ‘bir ?ey’olmaya vaktim olmad?.” ?n?am ne zaman biter, ben ne zaman olurum? Hay?r, insan in?as?n?n bitti?ini görmez; her dem y?k?l?p yeniden kurulur. Dünyadaki ömrü bitti?inde, ya?ad??? kadar ve ya?ad??? ?ey olarak kayda geçer. Olmu? veya yar?m bir ?ey... Kapa??nda ismim olan bu kitap bana dairdir, benden bir iz... ömrüm varsa daha, bu kitaptan geriye dü?er veya öteye giderim. Umar?m ki daha fazla bir ?ey olurum. ?mza att?klar?m beni oldurmu yorsa, yaz?k oluyor demektir. Hazreti Mevlana öyle diyordu: “Sen her an mü?teri iste?iyle k?vran?yorsun. Fakat neyin var ki, satacaks?n? Hiç, hiç...”