Na wpó??wiadomy. Powtarzaj?c za sob? samym

Mitologiczny Ikar, syn Dedala, który wraz z ojcem wzbi? si? w powietrze, na skrzyd?ach zbudowanych z piór spojonych woskiem, sta? si? symbolem uporczywego d??enia do realizacji w?asnych celów wbrew naturalnemu porz?dkowi ?wiata. I w?a?nie do tego motywu nawi?zuje Maksymilan Bron w wierszu rozpoczynaj?cym niniejszy tom. Podmiot liryczny utworu & bdquo;Tak naprawd? " rozmy?la o istocie ludzkiej egzystencji, sensie ?ycia. Stara si? dostrzec otaczaj?c? rzeczywisto??, zrozumie? pewne schematy. Zauwa?a, ?e ludzie za wszelk? cen? staraj? osi?gn?? wyznaczone cele, d??? do realizacji swoich ambicji, cz?sto nie zdaj?c sobie sprawy z konsekwencji takiego poczynania. I w?a?nie w takim tonie utrzymana jest wi?kszo?? wierszy zgromadzonych w niniejszym tomiku. Autor nawi?zuje w nich do do?wiadcze? egzystencjalnych bliskich ka?demu z nas. A motyw Ikara pojawia si? jeszcze w kilku nast?pnych lirykach, nios?cych jednocze?nie bardzo istotn? w?tpliwo?? - czy kiedy ju? osi?gniemy wszystko, co sobie zaplanowali?my, b?dziemy naprawd? szcz??liwi?