Nie ku? mnie wierszem

Znany jest, chyba wszystkim, urywek modlitwy: „I nie wód? nas na pokuszenie, ale nas zbaw, ode z?ego…”.   Czy poezja mo?e wodzi? na pokuszenie? Czy ulotno?? chwili, która otulona zosta?a s?owami poetki, niczym woal, mo?e budzi? emocje? Czy mamy tu do czynienia ze swoistym wabikiem?   Tomik niczym zminiaturyzowany ?wiat, daje si? unie?? w d?oniach, a wiersze, obdarzone uwag? czytaj?cego, z ma?ych p?ków, rozwijaj? si?  w pi?kne kwiaty wyobra?ni.   Je?li tak si? dzieje, je?eli wiersz potrafi taki cud wywo?a? we wn?trzu drugiego cz?owieka, to znak jest tylko jeden, ?e Wszech?wiat ma ogromn? moc przyci?gania dusz p?yn?cych w tym samym kierunku.   „Nie ku? mnie wierszem”, to nic innego jak ?wiadome wodzenie na pokuszenie, to chochlik z oczu Renezji ,  bo przecie? najlepiej smakuje to, od czego jeste?my odwodzeni !