Dilini Tutan Kurtuldu

Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) “Allah’a ve âhiret gününe inanan, ya hay?r söylesin ya da sussun.” buyurur ve konu?ma âdâb? ad?na bize önemli bir ders verir. Konu?tu?unda a?z?ndan inci taneleri gibi sözler dökülen Resûlullah Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) kelimelerini bir kuyumcu hassasiyetinde kullanm?? ve hiçbir zaman söz israf? say?labilecek bir kelâm sarf etmemi?tir. Kâmil müminin mühim bir özelli?i sükûtunun tefekkür, kelâm?n?n da hikmet olmas?d?r. Rabbimizin bizlere emaneten vermi? oldu?u her nimeti oldu?u gibi beyan ve nutuk nimetini de O’nun yolunda kullanmay? bilmeli, bu müstesna istidad? küfür, yalan, nifak, g?ybet, dedikodu, söz ta??ma vs kötü i?lerde istihdam etmekten uzak durmal?y?z. Atalar?m?z dilin insan gönlünde yapt??? kal?c? menfi tesiri “K?l?ç yaras? iyile?ir, ancak dil yaras? iyile?mez” sözleriyle ifade etmi?lerdir. Ancak as?l yara dilini g?ybette kullanana aittir. Bu öyle iyile?mez bir yarad?r ki, ahirette dahi ac? çektirecektir. Yaydan f?rlayan okun, namludan ç?kan kur?unun geri dönmesi mümkün olmad??? gibi a??zdan ç?kan sözün de dönü?ü yoktur. E?er insan ahiret hesab?na ta??yamayaca?? yüklerin, ödeyemeyece?i hesaplar?n alt?na girmek istemiyorsa öncelikle diline sahip ç?kmal?d?r. Öz do?ru olmay?nca, söz de do?ru olmaz. Kalp dilin aynas? oldu?u gibi dil de kalbin aynas?d?r. Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bu münasabeti ?u veciz cümlesiyle özetler: “Kalbi dürüst olmad?kça kulun iman? do?ru olmaz. Dili do?ru olmad?kça da kalbi do?ru olmaz.”