Dost ?kliminde Yeti?en Gül: Vefa

Dost ?kliminde Yeti?en Gül: Vefa Vefa, dost ikliminde yeti?en güllerdendir. Onu dü?manl?k atmosferinde görmek mümkün de?ildir. Vefa, duyguda, dü?üncede, tasavvurda ayn? ?eyleri payla?anlar?n etraf?nda üfül üfül eser durur. Kinler, nefretler, k?skançl?klar ise onu bir lâhza iflah etmez öldürür. Evet, o, sevginin, mürüvvetin ba?r?nda boy atar, geli?ir, dü?manl?k ikliminde ise bir anda söner gider. Vefa, insan?n gönlüyle bütünle?mesidir. Ferd, vefa duygusuyla yükselir. Yuva, vefa duygusu üzerine kurulmu? ise devam eder ve canl? kal?r. Millet, bu yüce duygu ile faziletlere erer. Devlet, kendi teb’as?na kar?? ancak bu duygu ile itibar?n? korur. Vefa dü?üncesini yitirmi? bir ülkede, ne olgun fertten, ne emniyet vaad eden yuvadan, ne de istikrarl? ve güvenilir devletten bahsetmek mümkündür. Böyle bir ülkede fertler birbirlerine kar?? ku?kulu; yuva kendi içinde huzursuz, devlet teb’aya kar?? u?ursuzlardan u?ursuz ve her?ey birbirine kar?? yabanc?d?r. Üst üste ve iç içe olsalar bile... Bu çal??mada her yönüyle vefa ile tan??acaks?n?z.