Monique Stalens et son Théâtre. .  Pawe? Zapendowski

Monique Stalens et son Théâtre.

Por Pawe? Zapendowski

Formato: ePub  (Adobe DRM)
Protección:Adobe DRM
Disponibilidad: Descarga inmediata

Sinopsis

Ebook en français et en polonais. Cest la première et la plus importante publication en français et en polonais concernant le théâtre de Monique Stalens, metteur en scène et actrice dorigine franco-polonaise. On peut y découvrir plusieurs conversations que Pawel Zapendowski a menées avec elle. Le sujet principal porte sur trois Polonais: Stanislaw I. Witkiewicz, Witold Gombrowicz et Bruno Schulz ainsi que le Russe Ilya Ehrenbourg. Dans un récit fascinant, Monique Stalens se réfère aux maîtres du théâtre qui lont influencée: Jean Vilar, Peter Brook et son espace vide, et Jerzy Grotowski. On découvre ses nombreux souvenirs sur des moments dramatiques de laprès-guerre, des réflexions sur la rencontre de différents destins et de différentes cultures de lEst et de lOuest en Europe, et sa volonté obstinée de reconquérir sa langue maternelle dont, enfant, on avait voulu la priver. Le choix théâtral de Monique Stalens est un théâtre jeune, avec un groupe dacteurs dont la plupart ont moins de trente-cinq ans, prêts à tout, nayant peur de rien, cherchant sans cesse des solutions à tous les problèmes. Pas de décors inutiles, un jeu très physique (quand lespace vide le permet), à la découverte des talents individuels et des oeuvres choisies. En 2010, Monique Stalens a obtenu le prix Witkacy pour son travail au service du rayonnement de la culture polonaise en France et en Pologne. Le-book présente la liste complète des mises en scène et des rôles interprétés par Monique Stalens ainsi que de nombreuses photos. Monique Stalens: J’ai relu les conversations que Pawel Zapendowski a menées avec moi, contenues dans l’ebook « Monique Stalens et son théâtre ». Il y a des constantes : le rejet aussi bien du « professionnalisme » que de l’ « amateurisme ». Comme dit Witold Gombrowicz, nous sommes éternellement des « candidats-artistes et nous désirons la « maturité ». Cet idéal s’oppose au système de certification des gens de théâtre tel qu’il existe en Pologne où un comédien ne veut ni ne peut travailler dans un théâtre professionnel s’il n’a pas un diplôme officiel en poche. Dans le théâtre traditionnel, par exemple au Japon, on ne peut que naître comédien par héritage familial… Moi, j’ai été obsédée par mon absence de formation légale. A plus de cinquante ans j’étais encore stagiaire avec Yoshi Oïda… Les jeunes artistes que je rencontre et qui acceptent l’aventure du théâtre avec moi sont pour la plupart aussi démunis que je l’étais au début de ce qui ne fut jamais une « carrière ». En plus, depuis une dizaine d’années, mes groupes sont bilingues, ou bi-nationaux… Polonais et Français. Ma famille fut explulsée par l’histoire et l’alliance des totalitarismes rouge et brun qui s’étaient mis d’accord pour se partager la Pologne. Mes acteurs eux, sont principalement issus du post-communisme avec la conquête progressive d’une « normalité » européenne. Je suppose que pour eux, comme pour moi, la pratique du théâtre est à la fois, un phénomène physique et chimique de régénération, une bouée de sauvetage, et la conquête d’une langue perdue ou retrouvée. Des phénomènes d’attraction ont réuni des gens qui aiment les même choses; qui affrontent ensemble les conditions précaires du théâtre pauvre. Comment trouver ou voler du temps ? Comment squater un lieu. Où trouver des complicités dans un pays ou l’autre ? Conduire un projet jusqu’au bout est un voyage risqué. Il faut un supplément non rationnel, de fidélité, de volonté. L’approche se fait par des jeux car l’immaturité, condition de notre vitalité est aussi nécessaire. On devient cet animal intéressant : un européen multiculturel, peut-être un artiste créatif. Ebook w j?zyku francuskim i polskim. Jest to pierwsza obszerna publikacja, jaka ukazuje si? w j?zyku francuskim i polskim o teatrze Monique Stalens, re?yserki teatralnej i aktorki polsko-francuskiego pochodzenia. Kilka rozmów, jakie Pawe? Zapendowski z ni? przeprowadzi?, zawiera opis i refleksj? dotycz?c? g?ównie paru ostatnich lat z twórczo?ci re?yserki i dzia?alno?ci jej Atelier-Théâtre. Spo?ród autorów sztuk jej ponad stu inscenizacji we Francji i w Polsce w centrum zainteresowania znalaz?o si? trzech Polaków: Stanis?aw I. Witkiewicz, Witold Gombrowicz i Bruno Schulz oraz Rosjanin ?ydowskiego pochodzenia Ilja Erenburg. Monique Stalens w fascynuj?cej opowie?ci o teatrze nawi?zuje do osobisto?ci, jakie wywar?y najwi?kszy na ni? wp?yw: Jeana Vilara, Petera Brooka – z fenomenem pustej sceny, Jerzego Grotowskiego. Do publikacji trafi?y wspomnienia z obfituj?cych w dramatyczne chwile lat po wojnie, refleksje o konfrontacji losów i kultur Wschodniej i Zachodniej Europy, o jej upartym d??eniu do poznania j?zyka rodzinnego kraju, który jako ma?e dziecko musia?a opu?ci?. Specjalno?ci? Monique Stalens jest teatr m?ody, tworzony z aktorami m?odymi, bezkompromisowy, podejmuj?cy ryzyko, szukaj?cy rozwi?za? jakie rodzi chwila. Jest to teatr bez zb?dnych dekoracji, skupiony na s?owie, cielesno?ci, odkrywaniu indywidualno?ci aktora i autora. W roku 2010 Monique Stalens za osi?gni?cia w propagowania polskiej kultury teatralnej na ?wiecie otrzyma?a Nagrod? im. Stanis?awa Ignacego Witkiewicza. Re?yserka mieszka w Pary?u, jest matk? aktorki Juliette Binoche i re?yserki dokumentalistki Marion Stalens. E-book zawiera pe?n? list? ról teatralnych i inscenizacji Monique Stalens oraz liczne fotografie. Mówi Monique Stalens: Przeczyta?am rozmowy, jakie przeprowadzi? ze mn? Pawe? Zapendowski i które trafi?y do e-booka „Monique Stalens i jej teatr”. Powtarza si? w nich pewien sta?y temat: odrzucenie zarówno „zawodowstwa” jak i „amatorstwa”. Jak pisze Gombrowicz – „jeste?my wiecznymi kandydatami na artystów i pragniemy dojrza?o?ci”. Ten idea? przeciwstawia si? systemowi legalizacji osób pracuj?cych w teatrze, jaki istnieje w Polsce, gdzie aktor nie mo?e pracowa? w teatrze zawodowym, je?li nie ma oficjalnego dyplomu. W teatrze tradycyjnym, na przyk?ad w Japonii, mo?na jedynie urodzi? si? aktorem, jest to pewien rodzaj spadku rodzinnego. Osobi?cie mia?am obsesj? na punkcie braku mojego zalegalizowanego wykszta?cenia. W wieku pi??dziesi?ciu lat ci?gle by?am sta?ystk? u Yosi Oida... M?odzi arty?ci, których spotykam i którzy decyduj? si? na przygod? teatraln? ze mn?, s? w wi?kszo?ci w trudnej sytuacji materialnej, podobnej do tej, w jakiej ja by?am na pocz?tku mojej drogi. Na pocz?tku czego?, co nigdy nie okaza?o si? karier?. Ponadto, od przesz?o dziesi?ciu lat moje grupy teatralne s? dwuj?zyczne, dwunarodowe – Polacy i Francuzi. Moja rodzina zosta?a wygnana z Polski, tak jak inne rodziny z powodu uwarunkowa? historycznych i sojuszu pomi?dzy dwoma totalitaryzmami: brunatnym i czerwonym, które postanowi?y podzieli? Polsk? mi?dzy siebie. Znaczna cz??? moich aktorów reprezentuje pokolenie, które prze?y?o koniec komunizmu i wesz?o w now? epok? w Polsce, wraz z jej progresywnym podbojem europejskiej „normalno?ci”. Przypuszczam, ?e dla moich aktorów, tak jak dla mnie, tworzenie teatru jest zarazem fizycznym i chemicznym zjawiskiem regeneruj?cym, ko?em ratunkowym, zdobyciem j?zyka kiedy? utraconego i ponownie odnalezionego. Wspólne cele po??czy?y osoby, które lubi? podobne rzeczy: mierzy? si? z niepewnymi okoliczno?ciami biednego teatru. Jak znale?? lub ukra?? czas? Jak zagnie?dzi? si? w jakim? miejscu? Gdzie dok?adnie znale?? zrozumienie w tym lub innym kraju? Doprowadzenie projektu do ko?ca jest ryzykown? podró??. Musimy mie? zatem w nas samych co? wi?cej: cz?stk? irracjonalno?ci, wierno?? i motywacj?. Mo?emy si? do tego zbli?y? przez nasz? gr?, gdy? niedojrza?o??, która daje nam witalno??, jest niezb?dna. Wtedy stajemy si? zwierz?ciem interesuj?cym: Europejczykiem wielokulturowym i – mam nadziej? – kreatywnym artyst?.

Pawe? Zapendowski

  • Editorial:
  • e-bookowo
  • ISBN:
  • 9788378593317
  • Idioma:
  • Polaco
  • Tamaño:
  • Kb
  • Publicado:
  • Abril 14, 2014
  • Danza y otras artes escénicas

Otros títulos de Pawe? Zapendowski