Female in @llenstein

Poemat – romans gotycko-internetowy z 2002 roku. Dzieje si? na kilku p?aszczyznach czasu: ?redniowiecze, 1945, wspó?czesna Warszawa i Kraków. Tytu?owy @llenstein to miasto na pó?nocy Polski, z zamkiem krzy?ackim – Olsztyn. "Female in @llenstein". Poeta bez silenia si? na oryginalno?? czy wysublimowane ?rodki poetyckie, przy umiej?tnym wykorzystaniu si?y mówienia wprost, stwarza "pole manewrów", do którego wci?ga czytelnika, aby prowadzi? z nim gr?. (Owo mówienie wprost nie oznacza braku kolejnych "pi?ter".) Wiersze, które momentami przypominaj? proz?, tworz? kolejne ods?ony dramatu. Powi?zanie ich ze sob? poeta pozostawia czytelnikowi. Charakterystyczne s? inklinacje Paw?a Zapendowskiego do uto?samiania sztuki z kobiet?, brzydk? i pi?kn?, m?dr? i g?upi?, kapry?n? i ?askaw? – jednak zawsze jest ona w centrum zainteresowania autora, jakby zdominowanego przez potrzeb? ujarzmienia natury zjawiska, którego tajemnicy jednak wcale nie ma zamiaru odkrywa?. Poeta pokazuje relacj? twórcy i sztuki, jako zwi?zek kobiety i m??czyzny. Oba te zwi?zki obfituj? w podobne emocje, konflikty oraz podobne ucieczki i powroty, skrz?tnie skrywane nami?tno?ci i zahamowania. "Nie chc? by? twoim bogiem Chc? by? na mnie naplu?a, potem pochyli?a si? nad ?lin? i rozmaza?a j? na mojej twarzy. Chc? aby?my otworzyli nasze ?y?y i po??czyli nasz? krew. Aby?my byli jedn? krwi?." ("...Wybra?em") Zapendowski wypowiada g?o?no to, czego wi?kszo?? z rozmaitych powodów powiedzie? nie chce. Nie jest j?zykowym skandalist?, odczuwa potrzeb? nazwania rzeczy takimi, jakimi s?, bez ubarwie?, bez upi?ksze?. Odnosz? wra?enie, i? to w?a?nie ?wiadomo?? brzydoty pcha twórc? do poszukiwania pi?kna. Charakterystyczne dla jego poetyki s? liczne nawi?zania do muzyki i malarstwa, ale co najwa?niejsze, autor wierzy w czytelnika, wierzy w spotkanie z nim na ró?nych poziomach, zupe?nie tak, jakby?my wszyscy: "Szli naprzeciw mnie samotni. Wpatrzeni przed siebie w punkt. Ruszali r?kami, zataczali ko?a. Rzucali ziarno (...) Siewcy." Magdalena Ga?kowska