Mroczne dusze

Mity zosta?y obalone. Sko?czy? si? kalendarz Majów. Na S?o?cu dochodzi do gigantycznych wybuchów, upadaj? legendy sportu (mistrz kolarstwa, niepe?nosprawny lekkoatleta), abdykuje Papie?, na Ziemi? spada deszcz meteorów. „Mroczne dusze” to opowie?? o ojcu i jego córce, którym uda?o si? prze?y? wielk? tragedi?. Kiedy wi?kszo?? ludzi od dawna ju? nie ?y?a, oni cudem trafili do piwnic wielkiego rz?dowego budynku, gdzie w piekielnych ciemno?ciach stocz? morderczy bój o przetrwanie. Jest to ksi??ka o walce z ludzkimi s?abo?ciami, o wielkiej mi?o?ci ojca do córki, o nigdy niegasn?cej nadziei, i wierze, która czasami w nas ga?nie, by po jakim? czasie odrodzi? si? na nowo. To ksi??ka o cz?owiecze?stwie, o ?yciu i ?mierci, ale nade wszystko o prawdziwej mi?o?ci. „Mroczne dusze” wzbogacone s? wyra?eniami zaczerpni?tymi ze S?ownika Staropolskiego. W tek?cie wyst?puje wiele biblijnych akcentów i cytatów oraz odwo?a? do literatury. Powie?? zamyka trylogi? z gatunki fantastyki postapokaliptycznej i prozy egzystencjalnej („Droga ?lepców”, „Szklane miasto”, „Mroczne dusze”). Ka?da z tych opowie?ci jest odr?bn? histori?, ale mo?na si? w nich tak?e doszukiwa? wspólnych akcentów. Tam, gdzie wzrok nic nie znaczy, a inne zmys?y pozwalaj? prze?y?, toczy si? zaciek?a walka o ?ycie. Tam, gdzie cz?owiek staje si? zwierzyn?, nic nieznacz?cym kawa?kiem mi?sa, wszelkie regu?y trac? wa?no??. To miejsce pozbawione ?wi?to?ci. Bo w ciemno?ci czai si? z?o, okrutny, niemy prze?ladowca. Najwy?szy ju? czas, by stawi? mu czo?a.