Wspomnienia sztucznej inteligencji

Czy za 100 - 200 lat nasze prawnuki i praprawnuki b?d? ?y? w otoczeniu androidów – cz?ekokszta?tnych robotów, wyposa?onych w sztuczn? inteligencj?? Czy takie bli?niaczo podobne do cz?owieka automaty b?d? dla ludzi pomoc?, ale i konkurencj?? Czy android – idealny ?o?nierz i android – idealna kochanka, to tylko fantazje autorów powie?ci i filmów science fiction, czy te? zbli?aj?cy si? coraz szybciej nieuchronny efekt kolejnej technicznej rewolucji? Bohaterk? tego opowiadania jest android – cz?ekokszta?tna kobieta – robot, wyposa?ona w sztuczn? inteligencj?. Ma ?wiadomo?? istnienia, poczucie odr?bno?ci, jest pi?kna i zawsze mo?e wygl?da? tak, jakby mia?a nie wi?cej, ni? dwadzie?cia lat. Uko?czy?a studia medyczne, a popularno?? przyniós? jej udzia? w spotkaniach z przedstawicielami obcej cywilizacji i dzia?alno?? spo?eczna. Wspomnienia Samanty wskazuj? na to, ?e jej istnienie, czyli „?ycie”, oscyluje wokó? dwóch podstawowych p?aszczyzn – okre?lenia swojego miejsca w?ród ludzi i seksu. Zosta?a tak skonstruowania, ?e ka?dy kontakt fizyczny, a zw?aszcza seks z ?ywymi m??czyznami, sprawia jej przyjemno??. Jej sztuczna inteligencja nie wykazuje odczuwalnych oporów przed zmianami partnerów, seksem zbiorowym i ogóln? rozwi?z?o?ci?. Po?owa jej wspomnie? dotyczy przygód seksualnych. Ich opis jest czasem bardzo szczegó?owy, ale nie wulgarny. Jednak druga po?owa wskazuje na jednoczesne poszukiwanie komunikacji z lud?mi, przyja?ni, wzajemnej pomocy i psychicznego przywi?zania. A nawet czego?, co mo?e by? uznane za mi?o??.