Pan Karol

Jest to jedna z powie?ci, które w m?odo?ci autora wyl?g?y si?, wi?cej z marze? o ?wiecie, ni? z postrze?e? nad ?wiatem. Przebiegaj?c ulice Wilna wieczorem, gdy pada? mrok nocny, wpatrywa? si? ciekawie w przesuwaj?ce postacie, stara? si? odgadn?? dok?d, po co, z jak? my?l? d??y?y? Nieraz goni? za pos?pn? twarz?, pod któr? brwi? nawis?? szuka? dziwacznej powie?ci. Wróciwszy potem do samotnego mieszkania rozplata? swoje marzenia, rozrzuca? je, i wi? z nich powie?ci tak dziwaczne, jak postacie sun?ce si? po ulicy o zmroku, jak my?l m?odego, gdy j? co daleko od ?wiata rzeczywistego uniesie. Tak si? urodzi? i Pan Karol, ze ?wiat?a w oknach na Skopówce, z przechadzki na Antokol. "Darujcie surowsi czytelnicy, rozbujanej m?odej fantazij; starszy i ch?odniejszy, prosz? was o przebaczenie za grzech m?odo?ci; któren zma?? kiedy? dzie?em tak powa?nem, m?drem i g??boko pomy?lanem, ?e nikt go pewnie czyta? nie b?dzie. "