Ogród: ró?owy pokoik

Takie w?a?nie by?o moje ?ycie. A to by?a moja ?mier?. Tak mi si? wydawa?o. To by?o niebo, raj obiecany, ale tylko i wy??cznie z pozoru. Prawda by?a taka, ?e piek?o jest ró?owe, jest delikatnie ró?owe, o?wietlone st?umionym, ró?owym ?wiat?em. Trafi?em do piek?a i teraz musia?em odpokutowa? tysi?ce grzechów, które odwa?y?em si? pope?ni? w ci?gu ?ycia. Kto wie, mo?e by?em na drodze do oczyszczenia. Pierwsze grzechy pojawi?y si? na ekranie monitora. My?li, których si? wstydzi?em, które ukrywa?em przed samym sob?, nad którymi nie mia?em kontroli. Tak mi si? wydaje, ?e nie mia?em. A mo?e mia?em? Tylko nie chcia?em ich kontrolowa?? Nie próbowa?em wystarczaj?co mocno, wiedz?c, ?e nikt moich my?li nie s?yszy? Na ekranie pojawi?a si? zakrwawiona, pokaleczona twarz Jezusa. D?wiga? swój krzy?. Wyci?gn??em r?k? w jego stron?, chcia?em wsta?, chcia?em tam by?, chcia?em wzi?? Jezusowi krzy? i ponie?? go za niego. Chcia?em tylko mu pomóc. Te my?li, to nie by?a moja wina. To by?o we mnie, gdy si? urodzi?em, to by? grzech pierworodny. Grzech, który ci??y? na mnie, wysysa? i m?czy? ca?e ?ycie. Jezus zawis? na krzy?u, a mnie zala?a fala przyjemnego ciep?a. Czy to jest prawdziwe cierpienie? Ciep?e, przyjemne, pi?kne?