Bosa

„BoSa” Bogumi?y Salmonowicz to przepi?kna poezja, która przyci?ga, emanuje ciep?em i budzi prawdziwe emocje. Autorka przedstawia w swoich wierszach ?wiat nie tylko pi?kny i dobry, ale wr?cz przeciwnie, przeplataj? si? w nim ró?ne wydarzenia, niekoniecznie mi?e. Jednak mimo wyra?nych emocji wida? dystans podmiotu lirycznego. Nie ma w nim zgody na z?o, ale akceptuje ?wiata takim, jaki jest. Potrafi dostrzec pi?kno we wszystkim, nawet w tym co szkaradne. Mo?e dlatego, ?e „ludzie nadal s? dobrzy i ?li / a ?wiat pomimo / przepowiedni / trwa” Poetka ciep?o mówi o ludziach, nie tylko tych z rodziny, i o ?yciu, które zna z do?wiadczenia, nie zawsze z tej dobrej strony, ale te? o swoich emocjach zwi?zanych z wiekiem dojrzewania, z przechodzeniem w nieunikniony kr?g Uniwersytetu Trzeciego Wieku. W wierszach wida? ?agodn? zgod? na wszelkie, nieuniknione zmiany, odchodzenie, nawet jesienn? mi?o??, a przysz?o?? jawi si? jako bardzo obiecuj?ca karta. „BoSa” to niezwyk?a liryczna lekcja o ?yciu. Uczy, ?e „?eby od nowa by? / czasem trzeba rozpa?? si? / na miliardy osobnych okruszków / pochyli? nad nimi u?o?y? / w nowym porz?dku zespoli? ?zami”. A taka lekcja ka?demu z nas mo?e si? przyda?.