Dzieci z podziemia

Mówi?c najpro?ciej, jest to opowie?? o ch?opcu w wieku do dziesi?ciu lat i jego m?odszej siostrze – któr? znamy tylko z relacji brata – oraz o drugim ch?opcu, nieco starszym i takiej samej m?odszej siostrze. S? te? ich ojcowie. Nie zabawy jednak wype?niaj? g?owy tych dzieci. Pierwsza dwójka oczekuje mi?o?ci ze strony ojca, a druga para marzy tylko o tym, by si? w ko?cu naje??. O normalnym domu, w tym przypadku, nie ma nawet mowy. Z powie?ci dowiadujemy si? o ?yciu dzieci ubogich, bezdomnych i przewa?nie g?odnych. Widzimy, ?e dobrobyt materialny nie zawsze daje pe?ni? szcz??cia, a czasami „lepiej mie? w sobie odrobin? serca, ni? lodowaty kamie?”. Innymi s?owy – ka?dy cz?owiek, a szczególnie ma?e dziecko, prócz przys?owiowego chleba potrzebuje mi?o?ci, g?ównie ze strony rodziców. Opowie?? jest tragedi?. Miejsce wydarze? to ponura sceneria podziemia starego grobowca, na tak samo starym cmentarzu, gdzie po nocach puchacze zawodz? swoje z?owieszcze pie?ni. M?ody ch?opiec – syn znanego s?dziego – ma w domu wszystko, ale nie jest szcz??liwy. Nieco starszy ch?opiec, tak samo na wpó? sierota, jest synem bezrobotnego i bezdomnego, ale utalentowanego osobnika, który utrzymuje siebie i swoje dzieci z oratorskich przemówie? – wyg?aszanych z przewróconej beczki do takich samych biedaków, jak on sam – a tak?e z drobnych kradzie?y. Wszystko wskazuje na to, ?e syn b?dzie zmuszony równie? kra??. Ma?y ch?opiec zaczyna si? tym zajmowa?, chc?c zdoby? bu?k? dla g?odnej siostry. Czterolatka spokojnym, znu?onym g?osem potwierdza, ?e p?aka?a, bo by?a g?odna. Syn s?dziego dopiero po tych s?owach ma?ej przyja ció?ki dowiaduje si?, co to g?ód. Ma?a siostrzyczka Walika, mimo troski ojca i starszego brata, nie jest w stanie wytrzyma? warunków panuj?cych w podziemiach grobowca, tym bardziej, ?e szary kamie? podziemia „wysysa z niej ?ycie”. Wyssie to ?ycie do ko?ca. Dziewczynka umrze, ale jej ?mier? przyniesie pozytywne zmiany. Nie daje to nam ulgi, a raczej wyciska ?zy, szczególnie wtedy, gdy widzimy jak ma?a dziewczynka, tu? przed ?mierci?, mo?e si? cieszy? jedyn? posiadan? zabawk? – ma?? porcelanow? lalk?. Zenon Ciechanowicz