Granica rzeczywisto?ci

„Granica rzeczywisto?ci” Anny Wodzickiej to konflikt pomi?dzy ?wiatami sztuki i konsumpcji i wynikaj?ce z niego problemy to?samo?ciowe oraz etyczne. Czy z pomoc? sztuki mo?na uchroni? w?asn? indywidualno?? przed normalizuj?c? wi?kszo?ci?? Zw?aszcza, kiedy walka odbywa si? w umy?le, w pojedynczych s?owach, w niezaplanowanych zdarzeniach. Ponazwisku, to nie?mia?y ch?opak próbuj?cy poprzez sztuk? zbudowa? pomost, mur, pomi?dzy w?asn? wra?liwo?ci? a surowym konsumpcyjnym otoczeniem. Ten m?ody cz?owiek idzie pod pr?d, nie maj?c pewno?ci, czy odniesie sukces - czy da mu to wewn?trzny spokój. Za po?rednictwem krzykliwego alter-ego poddaje sprawdzeniu swoje najskrajniejsze i najbardziej konfliktowe pomys?y. Musi si? dowiedzie?, czy warto jeszcze broni? tego terytorium, czy lepiej jest przej?? na stron? zwyci?zców. To w?a?nie w wieku dojrzewania m?ody cz?owiek kszta?tuje to?samo?? po raz pierwszy, w tym czasie powstaj? jego pogl?dy, charakter, decyduje po której stronie barykady si? znajdzie. To w tym burzliwym okresie wybiera pomi?dzy indywidualno?ci?, a byciem w zwyk?ej szarej wi?kszo?ci. Dialogi s? zbudowane z czystej tre?ci, odkrytej po odj?ciu za?agodze?, nieszczero?ci i niedopowiedze?, sk?d wynika ich prostota i niekiedy wulgarno??. Czy Ponazwisku wystarczy si?y, ?eby utrzyma? wiar? w siebie pod naciskiem nagromadzonych pora?ek?